பண்டைய எகிப்தியர்கள், தங்கள் அரசர்கள் மற்றும் உயர்ந்தவர்களின் உடல்களை மம்மியாக மாற்றிய ஒரு நுணுக்கமான கலைக்கு பிரபலமாக இருந்தனர். இந்த மம்மிஃபிகேஷன் அவர்கள் மரணத்திற்குப் பிந்தைய வாழ்க்கை என்ற ஆழ்ந்த நம்பிக்கையில் இருந்து வந்தது. ஆனால், அவர்களின் நுட்பமான மம்மிஃபிகேஷன் செயல்பாட்டில், ஒரு முக்கிய உறுப்பை மட்டும் எப்போதும் உடலில் விட்டு விடுவார்கள். அது இதயம்.
மரணத்திற்கு பிந்தைய வாழ்க்கை நம்பிக்கைகள்
எகிப்தியர்கள் மரணத்தை ஒரு முடிவாக கருதவில்லை, மாறாக அது ஒரு புதிய வாழ்க்கைக்கு திருப்பமாக இருந்தது. அவர்கள் ஆன்மா இறந்த உடலுடன் மீண்டும் சேர்ந்து Duat எனப்படும் பாதாள உலகம் வழியாக நித்திய வாழ்வை அடையும் என்ற நம்பிக்கையில் வாழ்ந்தனர். இதற்காக, உடல் முழுமையாக பாதுகாக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும் என கருதினர்.
மம்மிஃபிகேஷன் என்றால் என்ன?
மம்மிஃபிகேஷன் என்பது இறந்த உடலைப் பாதுகாப்பதற்கான சடங்காகும். உடலில் இருந்து ஈரப்பதத்தை அகற்றி, பிசின் போன்ற இயற்கை பொருட்களால் அதை உலர்த்தி, சிதைவின்றி பாதுகாத்தனர். இது அவர்களின் ஆன்மா துவாட் பாதையை கடந்து உடலுடன் சேர முடியும் என்பதற்கான ஒரு வழியாகப் பார்க்கப்பட்டது.
மம்மி செய்யப்பட்டவர்கள் யார்?
மம்மிஃபிகேஷன் பெரும்பாலும் மன்னர்கள், அரச குடும்ப உறுப்பினர்கள் மற்றும் செல்வந்தர்களுக்கே மட்டுப்படுத்தப்பட்டது. விலை உயர்ந்த இந்த செயல்முறையால் சாதாரண மக்கள் அதிகம் பயன்படுத்த முடியாது.
மம்மிஃபிகேஷன் செயல்முறை: ஒவ்வொரு அங்கமும் ஆய்வுடன் எடுத்துச்செல்லப்பட்டது
1. மூளையை அகற்றல் – மூக்கின் வழியாக ஒரு வளைந்த உலோக கருவி மூலம்.
2. உடல் உள் உறுப்புகள் அகற்றம் – வயிற்றில் ஒரு சிறிய கீறல் செய்து முக்கிய உறுப்புகளை அகற்றினர்.
3. இதயம் மட்டும் வைத்தல் – ஏனெனில், எகிப்தியர்கள் புத்தி மற்றும் ஆன்மாவின் முக்கியத் தன்மை இதயத்திலேயே உள்ளது என நம்பினர்.
4. உப்பு கொண்டு உலர்த்தல் – 70 நாட்கள் உப்பால் மூடிவிட்டு, உடலைத் தூய்மைப்படுத்தினர்.
5. துணி போர்த்தல் மற்றும் சவப்பெட்டியில் பாதுகாப்பு – இறுதியில், சவப்பெட்டியில் உடலை அடக்கம் செய்தனர்.
மம்மிஃபிகேஷன் செய்வோர்
இந்தச் செயலை திறமையாகச் செய்யும் நிபுணர்களை எம்பால்மர்கள் என அழைத்தனர். அவர்கள் தங்கள் திறமையை தலைமுறைகளுக்குள் பரம்பரை வழியாக கற்றுக் கொடுத்தனர்.
நுட்பமான பண்பாடு மற்றும் ஆன்மிக நம்பிக்கைகள்
மம்மிஃபிகேஷன் என்பது பண்டைய எகிப்தியர்களின் உள்ளார்ந்த ஆன்மிக நம்பிக்கையின் அடையாளமாக இருந்தது. அவர்கள் வாழ்வின் பிற்பகுதியை நம்பியதோடு, இறந்த உடலுக்கும் ஆன்மாவுக்கும் இடையே ஒரு ஊடகத்தை உருவாக்கியதன் மூலம் நித்திய வாழ்க்கையைப் பாதுகாக்க முயன்றனர்.